Meditatie bij de heilige Jozef

Het geloof komt door het luisteren

In het leven van de heilige Jozef schittert het mysterie van het luisteren in zijn zuiverste vorm. Hij is de man die niet op de voorgrond treedt, maar die juist door zijn stilzwijgen, door zijn aandachtige aanwezigheid, tot een machtig getuige van Gods spreken wordt.

Spreken leert alleen diegene die eerst heeft leren luisteren

Jozef was een meester in dit luisteren. Niet met de oren van de wereld, maar met het hart dat voortdurend de stilte zoekt om in de veelheid van stemmen het éne ware Woord te kunnen onderscheiden.

Jozefs luisteren was geen passieve afwachting, maar een innerlijk zoeken, een voortdurend opnieuw stellen van vragen. In zijn dromen sprak God tot hem – zacht, onopdringerig, zoals het Woord dat slechts door een ontvankelijk hart verstaan kan worden. Zijn luisterend hart was als een diepe bron, waaruit hij het zuivere water van Gods wil omhoog haalde. Het vereiste stilte, vertrouwen en vooral: gehoorzaamheid.

In de duisternis van de nacht, omgeven door onzekerheid, wist Jozef de stem van God te onderscheiden. Hij vreesde om zich te vergissen, juist omdat hij begreep hoe kostbaar en broos dat Woord is. Tussen het lawaai van zijn tijd – van wetten, verwachtingen, angst en oordelen – zocht hij de zachte Stem die hem riep tot bescherming van het Kind en Zijn Moeder.

Zo werd Jozef “één en al oor”, zijn hele wezen luisterend.

Niet alleen zijn oren, maar ook zijn handen – waarmee hij zorgde; zijn voeten – waarmee hij de weg ging; zijn ogen – waarmee hij de tekenen opving. In zijn leven werd het Woord van God vlees in zijn gehoorzaamheid, zijn toewijding, zijn stilzwijgende trouw.

En omdat hij luisterde, kon hij spreken – niet in grote woorden, maar in daden van liefde en overgave. Jozefs hele leven werd een gestamel, een eerbiedig spreken over het mysterie dat hem was toevertrouwd: het mysterie van de Mens geworden God.

Zo draagt de heilige Jozef ons het beeld voor van de ware gelovige: degene die luistert tot in de diepste stilte, en daardoor het Woord van God in zich toelaat. En dat Woord tilt hem op – boven zichzelf uit, naar een leven dat volledig gewijd is aan het dienen van Gods plan.

Pastoor Geudens

De Liturgie van Goede Vrijdag

De Liturgie van Goede Vrijdag

Deze dag, met al haar soberheid, staat in het teken van de rouw. Toch wordt zij Goede Vrijdag genoemd. Op het eerste gezicht lijkt dat een absurde naam, als we bedenken wat er op deze dag ooit is gebeurd. Maar christenen willen juist in de ‘dwaasheid van het kruis’ geloven. “Moest de Messias dit alles niet lijden om zo zijn heerlijkheid binnen te gaan?”

Jezus heeft de dood zelf ondergaan, en dat biedt ons troost: hoe diep of donker de afgrond van de dood ook is, Jezus is daar geweest. Hij toont ons dat zelfs op de bodem van die put het eeuwige leven te vinden is.

De sterfdag van Jezus wordt van oudsher herdacht zonder eucharistieviering. Waar mogelijk vindt de viering plaats om drie uur ’s middags, het moment waarop Jezus stierf. Omdat veel mensen dan nog werken, wordt de viering op veel plaatsen naar de avond verplaatst. Wel wordt soms om drie uur de kruisweg gebeden.

De liturgische opbouw lijkt op die van een eucharistieviering: vooraf een dienst van het Woord, aan het eind de communie. In plaats van de offerdienst staat echter de verering van het heilig kruis centraal. Het lijdensverhaal en de kruisverering vormen het hart van deze plechtige dienst.

De viering begint in stilte. Priester en assistenten betreden zwijgend de kerk en werpen zich plat op de grond of knielen neer, als teken van rouw en nederigheid voor God. Het is een krachtig ritueel, zeker als het met innerlijke overtuiging wordt uitgevoerd. De aanwezige gelovigen staan.

Vervolgens worden lezingen uit de profeet Jesaja en uit de brief aan de Hebreeën voorgelezen. Daarna volgt het passieverhaal uit het evangelie volgens Johannes, dat ook gezongen kan worden.

In het licht van dit lijdensverhaal worden tijdens de grote voorbeden uitvoerig de noden van Kerk en wereld aan God opgedragen.

Vervolgens vindt de kruisverering plaats. Hierbij wordt een groot, goed zichtbaar kruis getoond – het mag zelfs feestelijk versierd zijn. In de christelijke traditie staat immers niet het lijden, maar de Verheerlijkte Heer centraal. Vaak is het kruis met een paarse doek bedekt.

Drie keer wordt, telkens op een hogere toon, gezongen: “Dit is het kostbaar kruis, waaraan de Redder van de wereld heeft gehangen”, waarop allen antwoorden: “Komt, laten wij aanbidden.”

Bij elke keer wordt een deel van de doek verwijderd, totdat het kruis volledig zichtbaar is. Daarna worden de gelovigen uitgenodigd om naar voren te komen en op eigen wijze eer te betonen: door het kruis aan te raken, te kussen, bloemen neer te leggen of een lichtje aan te steken. Men kan vooraf gevraagd worden bloemen mee te brengen. De verering is persoonlijk, ieder kiest zijn of haar eigen vorm.

Na de kruisverering wordt het kruis naar de gebruikelijke plaats bij het altaar gebracht. Brandende kaarsen worden rondom of op het altaar geplaatst. Naast de kruisverering zoals in het Altaarmissaal beschreven, zijn ook andere rituelen mogelijk, zoals het brengen van bloemen.

De acolieten leggen vervolgens een altaardwaal, een corporale en het Altaarmissaal op het altaar. De priester of diaken begeeft zich, voorafgegaan door twee acolieten met brandende kaarsen, naar de plaats waar het eucharistisch Brood bewaard wordt. Daar wordt hem een schoudervelum omgelegd. In stilte – zonder processie – keert hij via de kortste weg terug naar het altaar.

Daar worden het velum afgenomen. Allen blijven staan. Het Onze Vader wordt gebeden en de communie wordt op de gebruikelijke wijze uitgereikt. Na afloop worden de ciborie of hostieschaal op een passende plaats bewaard, of, als dat nodig is, teruggeplaatst in het tabernakel.


Schematisch overzicht van de viering

  • Intocht: Priester en assistenten komen binnen en gaan plat op de grond liggen of knielen. Moment van stilte. Er worden geen kruis of kaarsen meegedragen.
  • Openingsgebed
  • Dienst van het Woord: Lezingen uit het Oude en Nieuwe Testament, gevolgd door het lijdensverhaal volgens Johannes. Daarna homilie en de grote voorbeden.
  • Kruisverering: Het tonen van het kruis (en eventueel de onthulling ervan) met aansluitende verering door de gelovigen.
  • Overbrenging van het eucharistisch Brood
  • Onze Vader en Communie
  • Gebed na de communie en ‘gebed over het volk’. De viering eindigt in stilte; het altaar wordt ontdaan van alle versieringen.

Liturgie van de Witte Donderdag

Liturgie van Witte Donderdag

Op Witte Donderdag staat alles in het teken van het gedenken van het Laatste Avondmaal: de instelling van de eucharistie en het gebod van de onderlinge liefde, zoals verhaald in het Evangelie van Johannes met de voetwassing. Het altaarmissaal noemt als derde belangrijk element de instelling van het priesterschap, maar de eerste twee elementen voeren duidelijk de boventoon.

Om op deze avond opnieuw en bewust tegenover de gave van de eucharistie te staan, dient het tabernakel volledig leeg te zijn. Voor allen die op deze dag en op Goede Vrijdag ter communie gaan, wordt het brood tijdens deze viering in voldoende hoeveelheid geconsacreerd. Reeds eerder geconsacreerde hosties dienen in de voorgaande dagen te zijn geconsumeerd. Wel moeten enkele hosties worden bewaard in een pyxis voor de zieken. Deze pyxis wordt opgeborgen in de kluis of bij voorkeur in het tabernakel van het rustaltaar. Bij de intocht kunnen ook de heilige oliën worden binnengedragen.

Wanneer tijdens de eucharistieviering het Gloria gezongen wordt, klinken de klokken, bellen en het orgel voor het laatst. Daarna zwijgen zij tot in de Paasnacht.

Het Evangelie van de voetwassing herinnert ons aan de dienst die de Heer ons heeft bewezen, en die wij ook aan elkaar verschuldigd zijn:
“Ik heb jullie een voorbeeld gegeven; wat Ik voor jullie heb gedaan, moeten jullie ook doen.”
In Jezus’ tijd was het wassen van voeten een taak die enkel door slaven werd verricht. Jezus koos ervoor om dienaar van allen te worden, tot in de dood:
“Dit is mijn lichaam, dat voor jullie gegeven wordt.”

Na de verkondiging kan de voorganger de voeten van enkele aanwezigen wassen als teken dat ook hij de weg van Jezus wil volgen.

Er is geen geloofsbelijdenis tijdens deze viering.

Na de viering wordt het eucharistisch Brood in processie overgebracht van het altaar naar een andere plaats dan het gewone tabernakel, waar het bewaard blijft tot de viering van Goede Vrijdag. Het altaarmissaal spreekt over een ‘zijkapel’. De symboliek hiervan is dat Christus aan het oog onttrokken wordt en zich afzondert om te bidden in de Hof van Olijven. In sommige kerken wordt de viering afgesloten met het Evangelie over Jezus’ gebed in de Hof van Olijven en het verraad van Judas.

Wanneer het Allerheiligste is weggebracht, wordt het altaar ontbloot. Dit gebeurt niet haastig, maar met zorg en aandacht als een ritueel op zich. De middeleeuwse theoloog Amalarius (775–853) zag hierin een symbool van hoe Jezus door zijn vrienden werd verlaten en van zijn kleding werd beroofd. Als deze handeling met aandacht wordt uitgevoerd, wordt ook hierdoor de bijzondere sfeer van deze avond voelbaar:
“Deze avond is anders dan alle andere avonden.”
Het lege tabernakel, de gedoofde godslamp, het kale altaar, het zwijgende orgel en de stilte aan het einde van de viering maken de leegte en rouw van de komende Goede Vrijdag tastbaar.

Sommige gelovigen blijven na afloop stil aanwezig bij het rustaltaar, als antwoord op Jezus’ vraag:
“Blijf hier en blijf wakker met Mij.”
In diverse kerken wordt de hele nacht gewaakt, vaak door jongere mensen die zich aangesproken voelen door deze vorm van nachtelijke aanbidding. Ook kan er een stil aanbiddinguur worden gehouden bij het bewaarde eucharistisch Brood.


Schematisch overzicht van de viering:

  • Intocht: zoals op zondag, eventueel met alle concelebranten.
  • Gloria/Eer aan God: klokken, bellen en orgel klinken feestelijk. Daarna zwijgen zij tot de Paasnacht. Het orgel begeleidt hooguit nog heel sober. Ratels kunnen gebruikt worden in plaats van bellen.
  • Evangelielezing: met wierook en kaarsen.
  • Voetwassing: na de evangelielezing en verkondiging. De priester legt zijn kazuifel af, omgordt zich met een witte doek, wast de voeten van enkele aanwezigen, wast daarna zijn handen en trekt zijn kazuifel weer aan.
  • Processie: na de communie blijft de ciborie met het eucharistisch Brood op het altaar staan. De priester bewierookt deze en slaat een wit velum om. Dan volgt de processie: voorop een acoliet met wierook, gevolgd door de kruisdrager en acolieten met kandelaars (eventueel met ratel), en ten slotte de priester met het Allerheiligste. Er wordt een passend lied gezongen. Bij het rustaltaar wordt het Allerheiligste opnieuw bewierookt en in het tabernakel geplaatst. Na een ogenblik stilte keren priester en acolieten in stilte terug naar de sacristie.
  • Altaarontbloting: kruis, kandelaars en doeken worden verwijderd en naar de sacristie gebracht. Eventueel worden ook bloemversieringen weggehaald. Kruisbeelden die niet verwijderd kunnen worden, worden afgedekt. Zo wordt de aandacht gericht op het ene kruis dat op Goede Vrijdag centraal zal staan.

Paaswake en Pasen

Paaswake (Luc. 24,1-12) en Pasen (Joh. 20,1-9)

Waarom zoekt u de Levende onder de doden? Hij is niet hier, Hij is verrezen! // woorden uit de Paaswake

Die woorden hoorden de vrouwen bij het lege graf van Jezus. Ze waren vroeg vertrokken, nog voor het licht werd. Niet om een verrijzenis te aanschouwen, maar om zijn lichaam te balsemen. Ze verkeerden in diepe rouw. Maar dan blijkt het graf open. Jezus’ lichaam is verdwenen. In plaats daarvan verschijnen er engelen die zeggen: Hij leeft!

Wanneer de vrouwen dit aan de apostelen vertellen, worden ze niet geloofd. Het lijkt de leerlingen “kletspraat”.

Hoe herkenbaar is dit vandaag de dag. Voor velen is God een herinnering uit het verleden. De Kerk een museum. De boodschap van Pasen? Beuzelpraat.

En toch… vieren wij ook vandaag Pasen. Over de hele wereld klinkt het geloof: Christus is verrezen! Die boodschap is niet verleden tijd, maar levend. De Tsjechische theoloog Tomáš Halík zei daarover:
“Zolang Pasen slechts als historisch feit wordt verkondigd, raakt niemand de kern. Pas als het gaat leven in de harten van mensen, wordt Pasen evangelie.”

Dat geldt ook voor de eerste getuigen. Zelfs Petrus geloofde niet meteen. Hij vond alleen de zwachtels, de lijkwade. Geen engelen meer. En hij ging “verbaasd nadenkend” terug naar huis. Alleen feiten overtuigden hem niet.

Wat wél overtuigt, is wat de vrouwen kregen aangereikt: Herinnert u wat Hij gezegd heeft… De sleutel ligt in dat ene woord: herinneren. Toen de vrouwen Jezus’ woorden opnieuw tot zich lieten doordringen – toen begon het te leven in hun hart. Wat eerst alleen verdriet was, werd geloof. In het lege graf ontdekten zij de Levende.

En dat is ook voor ons de weg. Niet het graf bewijst het leven. Maar Gods Woord, dat tot leven komt in ons hart. Ook ons hart kan een graf zijn, wanneer we God vergeten. Maar als we ons zijn Woord herinneren, opnieuw binnenlaten, verandert er iets.

Want als wij met Christus zijn gestorven, dan mogen wij geloven dat we ook met Hem zullen leven. Paulus zegt het ons (vandaag) nog eens:
Door het doopsel zijn wij met Christus begraven, opdat wij zouden opstaan tot nieuw leven.

Pasen is geen herinnering aan iets dat was. Pasen gebeurt vandaag – als wij het durven geloven. Als wij ons Jezus’ woorden herinneren. Als wij in Hem willen opstaan uit alles wat doods is in ons leven. Als wij met Hem willen verrijzen.

Broeders en zusters, zoek de Levende niet onder de doden. Herinner u wat Hij heeft gezegd. “Op de derde dag zal Hij verrijzen”.

Hij leeft – ook in u! Alleluia. Amen.

Zalig Pasen!

Pastoor Geudens

Gebedsgroepen LKZ mei 2025

Zaterdag 3 mei – Gebedsdag LKZ Nijmegen
Geestelijke leiding: pastoor H. Vernooij
Locatie: Pelgrimshuis Casa Nova, Pastoor Rabouplein 5, Heilig Landstichting

Programma:

  • 10.30 uur: Rozenkransgebed
  • 11.00 uur: Heilige Mis
  • 12.00 uur: Lunchpauze
  • 13.00 uur: Conferentie en Lof
  • Einde: ca. 15.00 uur

Informatie: Joep Habets – e-mail: habetsjoep@gmail.com | tel: 06-22951332


Zondag 11 mei – Gebedsmiddag LKZ Smakt/Venlo
Geestelijke leiding: pastoor Geudens
Locatie: Kerk van St. Jozef, Sint Jozeflaan 58, Smakt

Programma:

  • 15.00 uur: Heilige Mis met preek
  • Aansluitend: Aanbidding van het Allerheiligst Sacrament, rozenkransgebed en biechtgelegenheid
  • 16.15 uur: Zegen met het Allerheiligst Sacrament en Tantum Ergo
  • Daarna: Gezellig samenzijn in de rectoraatswoning naast de kapel

Contactpersoon: mevr. Beurskens – tel: 077-4722959 | e-mail: hbcb@hetnet.nl


Woensdag 14 mei – Gebedsdag LKZ Amsterdam
Geestelijke leiding: pastoor pater Knudsen of pater Hagenbeek
Locatie: Sint-Agneskerk, Amstelveenseweg 161-163, Amsterdam

Programma:

  • 11.00 uur: Heilige Mis
  • Aansluitend: Lof en conferentie in de pastorie
  • Einde: ca. 14.00 uur

Informatie: mevr. Anki Garthoff – e-mail: anki.garthoff@kpnmail.nl


Dinsdag 20 mei – Gebedsavond LKZ Heer (Maastricht)
Geestelijke leiding: Mgr. E. de Jong
Locatie: RK Kerk St. Petrus Banden, Heer (Maastricht)

Programma:

  • 18.30 uur: Rozenkransgebed en Marialitanie
  • 19.00 uur: Heilige Mis
  • 19.30 uur: Aanbidding van het Heilig Sacrament met o.a. de Barmhartigheidsrozenkrans, zang, een korte lezing uit de Boodschap van de Barmhartige Liefde en biechtgelegenheid
  • Aansluitend: Gezellig samenzijn in de sacristie

Contactpersoon: mevr. Ria Schrijnemaekers – tel: 043-3618906 | e-mail: m.schrijnemaekers@ziggo.nl

Gebedgroepen LKZ april 2025

Vrijdag 4 april – Gebedsavond LKZ Parkstad (Pastoor F. Sweer)
Locatie: RK Kerk van Terwinselen, Kerkrade
Programma in de kerk:

  • 19.00 uur: Heilige Mis
  • Aansluitend: Aanbidding van het Heilig Sacrament met rozenkransgebed
  • Tijdens de aanbidding is er gelegenheid tot biecht

Informatie: legioenkleinezielen@live.com


Zondag 27 april – Barmhartigheidszondag (Speciale Gebedsmiddag)
Locatie: Kerk St. Petrus Banden, Heer (Maastricht)
Programma:

  • 14.00 uur: Aanbidding van het Heilig Sacrament met o.a. rozenkransgebed, toewijding, liederen en biechtgelegenheid
    (minstens drie priesters aanwezig: Mgr. E. de Jong, pastoor P. Horsch en pastoor Vernooij)
  • 15.00 uur: Tantum Ergo en plechtige Eucharistische zegen
  • 15.10 uur: Gebed van de Barmhartigheidsrozenkrans en de litanie van de Goddelijke Barmhartigheid
  • 15.30 uur: Heilige Mis met orgelbegeleiding
    (Hoofdcelebrant: Mgr. E. de Jong)
  • 16.30 uur: Gezellig samenzijn met koffie, thee en Limburgse vlaai in gemeenschapshuis Aen de Wan (tot uiterlijk 18.30 uur)
  • Vanaf 16.45 uur: Verkoopstand met religieuze artikelen en gezondheidsproducten volgens de heilige Hildegard van Bingen

Zondag 27 april – Barmhartigheidszondag te Brugge (België)
Thema: Pelgrims van Hoop
Locatie: O.L.Vrouw Ter Potterie, 8000 Brugge

Programma:

  • 10.00 uur: Heilige Mis
  • Aansluitend: Aanbidding, gebed van het kroontje van H. Zuster Faustina en toewijding
  • 12.00 uur: Gezellige koffietafel met boterkoeken en belegde broodjes
  • Daarna: Filmvertoning Ziel en Zaligheid – Het bovenaardse ervaren
  • Einde: rond 15.00 uur

Bijdrage: €10
Inschrijven: via GSM: 0497 64 26 64

Meditatie H. Jozef

Meditatie: Jozef van Nazareth

De heilige Jozef vieren we op 19 maart en heel de maand maart wijden we aan hem toe.

Jozef was de wettelijk echtgenoot van Maria en voedstervader van Jezus. Maria heeft Jezus ontvangen van de heilige Geest tijdens haar verloving met Jozef. Omdat Maria al zwanger werd voordat zij samenleefden, kon Jozef haar aanklagen en volgens de joodse wet laten stenigen. Hij verkoos echter in stilte zich terug te trekken en haar niet in opspraak te brengen. In een droom werd hij verwittigd dat het kind in Maria’s schoot van de heilige Geest is en dat hij het kind “Jezus” moet noemen. Daarop wilde Jozef zich onverdeeld wijden aan de zorg voor moeder en Kind.

Omdat hij van het geslacht van David was, reisde hij met zijn hoogzwangere vrouw naar Bethlehem om zich te laten inschrijven, op bevel van Quirinus, de Romeinse bestuurder van het toenmalige Syrië. Daar werd Jezus geboren in de meest schamele omstandigheden. Er was geen plaats meer in de herberg en het jonge gezin moest zijn toevlucht zoeken bij de dieren in een stal.

De wrede en eerzuchtige koning Herodes vernam van de Magiërs uit het Oosten dat er in Bethlehem een Koning geboren was. Hij liet alle jongens van twee jaar en jonger aldaar vermoorden. Jozef werd van deze moordplannen tijdig in een droom verwittigd en vluchtte naar Egypte. Wanneer Herodes gestorven was, werd Jozef weer in een droom verwittigd dat hij kon terugkeren. Omdat Archelaus, de zoon van Herodes, van 4 vóór tot 6 na Christus heerste over Judea, Idumea en Samaria, wilde hij die streken vermijden en trok naar Nazareth in Galilea. Daar vestigde hij zich als timmerman.

Toen Jezus 12 jaar was, gingen Maria en Jozef mee op paasbedevaart naar Jeruzalem. Op de terugweg vonden ze nergens hun Kind meer. Na dagen zoeken, troffen ze Hem aan in de Tempel. Hierna maken de Evangelies geen melding meer van Jozef tenzij dat Jezus bekend stond als “de zoon van Jozef” en “de zoon van Maria”. Jozef werd nergens meer vernoemd, ook niet meer bij de veroordeling van Jezus, die stervend op het kruis Maria toevertrouwde aan de heilige Johannes, de geliefde leerling. Hierdoor wordt verondersteld dat Jozef al vroeg gestorven is.

De verering van de H. Jozef werd vooral bevorderd door de heilige mystica Birgitta van Zweden (+ 1373) en de Italiaanse volkspredikant, de heilige Bernardinus van Siena (+ 1444) en de heilige mystica Teresa van Avila (+1582). Het feest van de heilige Jozef werd definitief voor de Kerk op 19 maart voorgeschreven in het jaar 1621. Paus Pius IX (1846 – 1878) heeft hem in 1870 tot patroon van de Kerk verheven en ook tot de patroon van een zalige dood. We hebben alle reden om aan te nemen dat de heilige Jozef bij zijn sterven bijgestaan werd door Jezus en Maria.

Het gezin van Nazareth geldt als het model van het kleine christelijk gezin én van het grote gezin van de Kerk. Jozef heeft voor de materiële en geestelijke noden zorggedragen, alsook voor de bescherming. Hij heeft mee gezorgd voor de vrome, joodse en religieuze opvoeding van Jezus. De heilige Jozef is ook de patroon van de arbeid. Met zijn handen heeft hij gezorgd voor het brood voor zijn gezin, terwijl Jezus het Brood van eeuwige leven zal geven. Hij voorzag in het onderhoud van het gezin. In onze nood kunnen we beroep doen op zijn voorspraak. De woorden die de Farao van Egypte tot zijn volk zegt wanneer hij de aartsvader Jozef als hoogste van het land na hem verhief, gelden ook voor Jozef van Nazareth: “Ga maar naar Jozef en doe wat hij u zeggen zal” (Genesis 41, 55). Deze woorden zal Maria zeggen tot de bedienden op de bruiloft van Kana met betrekking tot Jezus: “Doe maar wat Hij u zeggen zal” (Johannes 2, 5).

De heilige Jozef is op bijzondere wijze de patroon van het innerlijk leven, het gebed en de stilte. In de moeilijkste ogenblikken van zijn leven, heeft Jozef geen raadgevingen gezocht bij mensen. Er is geen sprake van enige gedachtewisseling of discussie met anderen. Zowel Maria als Jozef zijn zuiver gericht op Gods plan en worden door Hem geleid. Jozef kreeg van God het licht langs dromen en hij heeft zonder aarzelen volgens deze ingevingen gehandeld. Dit waren geen zelfverzonnen wensdromen. Het waren goddelijke ingevingen aan iemand die alleen maar Gods eer zoekt. Zo wist hij dat zijn verloofde Maria een goddelijk Kind droeg.

Hierdoor kon hij ook vluchten voor de moordplannen van Herodes en na diens dood terugkeren. Daarom is de heilige Jozef de patroon van hen die de ingevingen van de heilige Geest verwachten en ook willen volgen. Tenslotte is de heilige Jozef ook de patroon van de stilte en de contemplatie. De Evangelies hebben geen enkel woord van hem bewaard, tenzij impliciet het woord Jezus. In zijn eerste droom verneemt hij over Maria: “Zij zal een Zoon ter wereld brengen, die gij Jezus moet noemen…” (Mattheus 1, 21).

Jozef wordt door Matteüs 1, 19 de “rechtvaardige” genoemd (Grieks: dikaios). We verstaan dit in de zin van het Hebreeuwse ”tsadiq” (Frans: le juste). Het is iemand die zijn energie niet verspilt aan allerlei afleidingen, maar al zijn krachten wijdt, juist aan hetgeen hij moet doen, tot eer van God en tot heil van de mensen die aan hem zijn toevertrouwd. Hij is het beeld van eerlijke, bescheiden rechtschapenheid, echte mannelijkheid en trouwe vaderschap.

Almachtige eeuwige God, bij de menswording van uw Zoon hebt Gij aan de heilige Jozef de allereerste zorg voor dit mysterie toevertrouwd. Wij vragen dat ook de Kerk bezorgd blijft om de vervulling van dit heil dat zij bewaart en dat haar gegeven is door Christus onze Heer, die met U leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen.

door Pater Daniel Maes

Bezinning voor Aswoensdag

Aswoensdag 2025

Vandaag staan we stil bij carnaval en Aswoensdag. Op het eerste gezicht lijken ze tegenstellingen: eerst uitbundig feestvieren en dan ineens een periode van bezinning (oproep tot bekering en hoop).

Carnaval is een tijd van vreugde, ontmoeting en saamhorigheid. Een moment om samen te lachen, te dansen en het leven te vieren. Maar waarom vieren we dit feest eigenlijk? Tradities zijn meer dan alleen leuke gewoontes; ze geven ons identiteit en verbinden generaties. Carnaval is niet alleen plezier, het is ook een voorbereiding op wat komt: de Veertigdagentijd.

Aswoensdag markeert het begin van die Veertigdagentijd.

De priester zet een askruisje op je voorhoofd en zegt: “Bedenk wel, mens, dat je stof bent en tot stof zult wederkeren.” Het askruisje is een teken van boete en een nieuw begin. Het zegt ons dat we fouten maken, maar ook dat we steeds weer opnieuw kunnen beginnen.

De Veertigdagentijd is een periode van voorbereiding, een tijd om bewuster te leven en dichter bij God te komen. Misschien door iets op te geven, zoals social media of snoepen, of door juist iets extra’s te doen, zoals meer bidden, anderen helpen of eerlijker zijn tegenover onszelf en anderen. Jezus zelf trok veertig dagen de woestijn in om zich voor te bereiden op zijn missie. Ook wij worden uitgenodigd om deze tijd te gebruiken om te groeien in geloof in de Verrijzenis van Jezus en in liefde voor elkaar.

Dit jaar is bijzonder, want in 2025 vieren we een Jubeljaar met als thema ‘Pelgrims van Hoop’. Een pelgrim is iemand die op weg gaat, niet zomaar, maar met een doel. Wij worden uitgenodigd om pelgrims te zijn, mensen die met hoop de toekomst tegemoet gaan. Ondanks de uitdagingen van het leven, blijven we vertrouwen op Gods liefde en belofte van vrede.

Misschien voelt het spannend of ongemakkelijk om met een askruisje rond te lopen. Wat zullen anderen denken? Is het niet ouderwets? Het zegt: “Ik sta stil bij mijn leven. Ik wil groeien. Ik kies ervoor om met God op weg te gaan.” Niet omdat we perfect zijn, maar omdat we willen werken aan een beter leven.

Dus laten we deze overgang van carnaval naar Aswoensdag aannemen. Het feest van vreugde leidt naar een tijd van bezinning, en samen bereiden we ons voor op het hoogtepunt: Pasen, het feest van de Verrijzenis van Christus uit de dood en daardoor (hoop op) nieuw leven. Laten we pelgrims van die hoop zijn, mensen die vooruitkijken met vertrouwen en geloof.

Moge deze Veertigdagentijd en het Jubeljaar 2025 een zegen voor ons zijn. Amen.

Pastoor Geudens

Tweede zondag van het Jubeljaar 2025

Tweede zondag door het Jaar C 2025

Jubeljaar 2025: Pelgrims van de Hoop

Er was eens… Zo begint een sprookje. Er was eens een bruiloft. In Gods Woord, de Bijbel wordt zo’n bijzonder moment vaak aangeduid met: “Op de derde dag…” Dat zien we ook vandaag in het evangelie. Op de derde dag was er een bruiloft in Kana. Iets bijzonders staat te gebeuren. Het heeft iets sprookjesachtigs: een feest waar iedereen naar heeft uitgekeken.

In de tijd van Jezus was het niet vanzelfsprekend om een groot bruiloftsfeest te geven. Maar als het zover kwam, werd er alles op alles gezet. Maria was een van de gasten en nam Jezus mee. Zelfs zijn vrienden mochten komen. Het was een feest van overvloed, met goed eten en vooral goede wijn. Maar midden in de vreugde gebeurde het onvoorstelbare: de wijn raakte op. Het feest dreigde in schaamte en teleurstelling te eindigen. Wat zouden de gasten denken? Hoe zou het bruidspaar dit ooit goedmaken?

In het Jubeljaar 2025, wanneer we stilstaan bij het thema Pelgrims van de Hoop, nodigt dit evangelieverhaal ons uit om verder te kijken. Het leven, net als een bruiloft, is niet altijd maakbaar. Moderne mensen denken alles te kunnen plannen: van hun carrière tot hun gezinsleven. Veel bruidsparen kiezen deze evangelielezing voor hun huwelijksviering, omdat het over een bruiloft gaat. Maar ze zien niet altijd hoe dit evangelieverhaal ook over hen gaat. Zij denken beter voorbereid te zijn dan het bruidspaar van Kana. Hun gastenlijst is zorgvuldig samengesteld, het eten en drinken afgemeten. Hen zal niets overkomen, denken ze.

Maar wij, pelgrims van de hoop, weten beter. Geluk is niet planbaar. Het leven loopt vaak anders dan gedacht. Zelfs de beste plannen kunnen worden verstoord door onverwachte gebeurtenissen: ziekte, verlies, relatieproblemen. Soms raakt de liefde verwaterd of raken we de energie kwijt om verder te gaan… De wijn, symbool van vreugde en verbinding, lijkt op te raken. Hoe houden we de hoop levend in zulke momenten?

In het evangelie van vandaag wijst Maria ons de weg. Zij ziet de nood en zegt: “Doe maar wat Hij jullie zeggen zal.” Deze woorden zeggen ons dat we niet alles zelf in de hand hoeven te houden. We mogen vertrouwen op het kompas van het evangelie. Juist in een tijd waarin we proberen ons leven strak te organiseren, leren deze woorden ons om los te laten en open te staan voor wat God ons wil geven.

Als pelgrims van de hoop worden we uitgenodigd om anders naar ons leven te kijken. Niet alles draait om controle of perfectie. Waar liefde, zorg en trouw worden gepraktiseerd, gebeurt er iets wonderlijks. Daar wordt water in wijn veranderd. Daar vinden we vreugde en hoop, zelfs in momenten van tegenslag.

Dit Jubeljaar is een oproep om opnieuw vertrouwen te hebben, niet alleen in ons eigen kunnen, maar in de kracht van Gods liefde. Maria wijst ons de richting, en Jezus geeft ons overvloed, zelfs als alles op lijkt te raken. Vragen we kracht van Boven om te blijven hopen, blijven liefhebben, en blijven bouwen aan een wereld waarin Gods genade zichtbaar wordt.

Want waar liefde is, wordt alles nieuw. Water wordt wijn. Hoop wordt werkelijkheid. Amen.

Pastoor Geudens

Gebedsgroep Venlo, Venray, Smakt, 12 januari 2025

Gebedsgroep 12 januari 2025

M.     Mijn Jezus, ik ben er.

J.      Mijn kleine getrouwe.

M.     Het is zo goed om hier te zijn vóór U.

J.      Zo weinig mensen denken er zo over.

M.     Gij hebt toch veel vrienden.

J.      Gelukkig… Laat u door de Liefde dragen, tot aan de Top. De opgang van een ziel versterkt haar vooruitgang naar het Hoogste Goed. Hoe meer gij Me zult beminnen, des te meer zal Ik u verteren, des te meer ook zal Ik uw kleine ziel reeds op aarde verrijken voor het hoger welzijn van hen die ontvankelijk zijn voor mijn Tederheid; die Tederheid werd aan de kleinste van de mijnen geopenbaard.

M.     Wat een onuitsprekelijk mysterie onthult Gij mij!

J.      Alles is mysterie in de barmhartige Liefde, maar slechts zij die de ziel van een arme hebben, kunnen dit ontdekken. De verscheurende kreet van mijn Liefde roept de mensen op tot bekering. Zij horen mijn Stem niet. Moet Ik nog lijden om het lijden van de wereld? Mijn kindje, gij zijt een schat, een leven dat zijn bladeren verliest en dat zich door mijn genade tot in eeuwigheid voortplant, elke dag een beetje meer. Hierover moet ge mediteren, want het is een mysterie dat Ik voor u ontsluier en dat uw hart raakt.

Overdenking

door pastoor Geudens

Sta even stil en luister naar de stem van de Liefde die in deze woorden klinkt. Het is een uitnodiging om je hart te openen, je geest te verheffen en je ziel te laten leiden naar het Hoogste Goed. Laat je dragen door de Liefde, tot aan de Top.

De weg van de ziel naar God is een roeping, een uitnodiging om te volgen. Hoe meer je God bemint, des te meer zal Hij je vervullen met Zijn oneindige liefde en genade. Jouw kleine, onvolmaakte ziel kan een werktuig worden van Zijn tederheid, een baken van hoop en troost voor hen die verloren dreigen te raken.

Om deze Liefde echt te ontdekken, word je uitgenodigd je hart leeg te maken van wereldse trots en verlangens. Alleen een ontvankelijk hart kan de volheid van Zijn Liefde ontvangen.

Jezus roept je vandaag. Zijn Liefde klinkt als een dringende oproep in de chaos van de wereld. Hij roept ons tot ommekeer en bekering, maar velen horen Zijn stem niet. Ze zijn verzonken in de zorgen van het leven, afgestompt door zonde of onverschilligheid. Toch blijft Jezus roepen, en blijft Hij lijden om de wereld te redden.

Ben jij bereid Zijn stem te horen? Ben jij bereid je hart te openen voor deze Liefde die alles geeft en niets terughoudt?

Hoe kwetsbaar of gebroken je leven ook lijkt, het kan een kostbare schat worden in Gods handen. Het mysterie van Zijn Liefde wordt geopenbaard aan hen die stil durven worden, die bidden en toelaten dat Zijn genade hun hart raakt.

Overdenk deze woorden en laat ze doordringen. Jezus verlangt ernaar je te verrijken, niet alleen voor jouw ziel, maar ook om een zegen te zijn voor de wereld. Hij wil jouw leven gebruiken om anderen naar Hem te leiden.

Keer je tot de Bron van het Leven. Laat je vervullen door Zijn Liefde, die niet vernietigt maar vernieuwt, die niet afneemt maar geeft in overvloed. Wees niet bang om los te laten wat je vasthoudt en je hart te openen om Jezus binnen te laten.

Vandaag, nu, is het moment om ja te zeggen op de roep van Zijn Liefde. Laat Jezus je leiden en dragen tot aan de Top. Dit is Zijn uitnodiging: een oproep om te leven in het licht van Zijn genade en vrede.

Pastoor Geudens