Getuigenis: ‘Hoe verwondering mij tot God bracht’ – pastoor Geudens (webmaster)

Getuigenis: Hoe verwondering mij tot God bracht

Een beeld van God – vanuit een verhaal van mijn vader over een vogeltje

Mijn vader zei eens tegen mij:
“Stel je voor: er is een grote metalen bol, net zo groot als de maan. En eens in de honderd jaar komt er een klein vogeltje aanvliegen. Het landt even op die bol, blijft tien seconden zitten… en vliegt dan weer weg. En dat herhaalt zich, steeds opnieuw, door de eeuwen heen. Als dat vogeltje er uiteindelijk in geslaagd is om met zijn pootjes en snaveltje de hele bol tot stof te slijten… dan is er nog maar één seconde van de eeuwigheid voorbij.“

Ik was toen tien jaar, een kind dat in beelden denkt. En ik snapte het meteen! Niet met mijn hoofd, maar met mijn hart. Dat beeld opende een venster naar iets oneindig groots.

De eeuwigheid is geen heel lange tijd, zoals wij tijd kennen. Nee, het is iets heel anders. Het is een soort zijn die niet voorbijgaat. Alles is daar één groot en rustig “nu”, zonder begin en zonder einde. Het ligt buiten de tijd zoals wij die kennen.

Dat besef maakte me stil. Ik voelde: zo groot is God. En bij die God ben ik veilig. Daar wil ik naartoe. Want als er zoiets als eeuwigheid bestaat, dan moet er ook Iemand zijn die die eeuwigheid draagt – Iemand die altijd is, die niet ontstaan is, maar er gewoon ís. Altijd.

Soms zegt een beeld meer dan duizend moeilijke redeneringen. Wat ik als kind begreep door dat simpele vogeltje en die metalen bol, is eigenlijk hetzelfde als wat een beroemde heilige, Anselmus van Canterbury, ooit uitlegde: Als we ons een volmaakt Wezen kunnen voorstellen, groter dan alles wat we ons kunnen indenken, dan moet dat Wezen ook echt bestaan. Want bestaan hoort bij volmaaktheid.

Voor mij was dat geen les uit een boek, maar een ervaring van verwondering. Een huiverende bewondering die je stil maakt. Het was alsof God toen al zachtjes tot mij sprak: “Kom, volg Mij.” Het was het begin van mijn roeping tot het priesterschap.

Je hebt geen ingewikkeld bewijs nodig om in God te geloven. Soms is één eenvoudig beeld genoeg om je hart te raken. Voor mij was het dat verhaal van mijn vader.
Wat een prachtig geschenk.
Wat een begin van genade.