Mgr. André Léonard: Jezus komt je eenzaamheid dragen

(..) Jezus verlangt nooit iets van ons zonder het zelf als eerste toe te passen en zonder het in ons te komen meebeleven, midden in onze zwakheid.

Hijzelf is alleen geweest in zijn passie, door allen verlaten, ook door zijn meest geliefde leerlingen, ‘Toen lieten allen Hem in de steek en namen de vlucht’, schrijft de heilige Marcus (Mc 14,50). Zelfs Petrus zal Hem verloochenen ten overstaan van een dienstmeisje. De menigten die Hem enthousiast gevolgd waren, eisen nu zijn dood. Zelfs zijn Vader laat Hem alleen en – schijnbaar – in de steek. In zijn doodsstrijd slaakt Jezus tot driemaal toe een kreet om hulp naar die God, van wie Hij zo vaak had gezegd dat Hij op absoluut unieke wijze met Hem verbonden was: ‘Vader’, zo bad Hij, ‘voor U is alles mogelijk; laat deze beker Mij voorbijgaan. Maar toch: niet wat Ik maar wat Gij wilt” (Mc 14,36). Maar Hij krijgt geen enkel antwoord. En al die tijd liggen de apostelen die Hij had uitgekozen te slapen… Jezus sterft in uiterste eenzaamheid tussen hemel en aarde, met naast zich twee rovers die Hem bespotten.

De doodsangst ontlokt Hem een luide kreet van ontreddering die zoveel indruk heeft gemaakt dat hij is opgetekend in het Aramees – de taal die Jezus sprak – terwijl het evangelie in het Grieks is geschreven: ‘Eloi, Eloi, lama sabachtani?’ Dit is vertaald: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten!’ (Mc 15,34).

Jezus sterft alleen, maar trouw tot aan het einde. Trouw aan zijn Vader die zwijgt en Hem aan zijn lot overlaat: “Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest. (Luc 23,46). Trouw aan de leerlingen die Hem in de steek hebben gelaten: ‘Zie daar uw moeder’ (Joh 19,27). Trouw aan de leiders van het volk en aan de beulen die Hem terechtstellen: “Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen’ (Luc 23,34). Trouw aan zijn mede-terechtgestelden: ‘Voorwaar, Ik zeg u: Vandaag nog zult gij met Mij zijn in het paradijs’ (Luc 23,43).

We moeten vaak mediteren over deze eenzaamheid en deze trouw van Jezus, in Zijn doodsstrijd en op het kruis, door iedereen verlaten en aan iedereen vergevend.

Zelfs in de vreselijke impasses van ons leven, nodigt Hij ons uit tot dezelfde houding: vergeving, trouw, aanvaarde eenzaamheid. Wees er zeker van, Hij vraagt dat niet ‘van boven uit de Hemel’, terwijl Hij op grote hoogte boven jouw ellende zweeft. Hij komt in je meeleven wat Hij je vraagt. Want ‘Jezus verkeert in doodsstrijd tot aan het einde van de wereld’ (Pascal).

Het is mét Hem die, in gezelschap van Maria, jouw Simon van Cyrene wordt, dat je de eenzaamheid zult beleven die Hij je vraagt te aanvaarden.

Dat kan je menselijkerwijze gesproken onmogelijk lijken en, in veel gevallen, is dat menselijkerwijze ook zo. Maar, Jezus laat je dit weten: voor God is alles mogelijk. En met Jezus. Dat antwoordt Hij aan zijn leerlingen die uit het veld zijn geslagen door een andere eis van het evangelie met betrekking tot de rijkdommen. ‘Toen waren ze nog meer verbijsterd en ze zeiden tot elkaar: “Wie kan dan nog gered worden?”

Jezus keek hen aan en zei: ‘Dit ligt niet in de macht der mensen, maar wel in die van God: want voor God is alles mogelijk’ (Mc 10,26-27).

Het is duidelijk dat zo’n trouw, soms heldhaftig, in navolging van Jezus slechts mogelijk is in een levende eenheid met Jezus, wat een intens gebedsleven veronderstelt en ook dat je je kracht zoekt in de sacramenten, in het bijzonder die van de vergeving en van de eucharistie.

Uit; De Kerk heeft je lief, Een weg van hoop voor gescheiden en hertrouwd gescheiden gelovigen, Mgr. André Léonard, Uitgeverij Betsaida / Emmanuel, Den Bosch, 2015, blz. 65-68.